دوره #کارنس و مقدار #باقیمانده مجاز در مورد سموم چیست؟
سمومی که برای دفع #آفات_گیاهی مصرف می شوند باید مدت معینی روی میوه و محصولات کشاورزی باقی بمانند تا تجزیه شوند. اما چون در بسیاری از موارد #میوه و محصولات #کشاورزی زودتر از وقت معین شده برای عرضه به بازار مصرف، برداشت می شود، مقادیری از سموم در بافت میوه به صورت تجزیه نشده باقی می ماند.
برای این منظور یک فاکتور با عنوان دوره کارنس یا PHI (Pre Harvest Interval) تعیین شده است. طبق تعریف، دوره کارنس (PHI) حداقل زمان بین آخرین کاربرد یک #آفتکش و زمانی است که محصول قابل برداشت است. دوره کارنس بسته به نوع سم، مقدار مصرف، #فرمولاسیون#سم و نوع گیاه متغیر است و حتما باید روی #برچسب#سموم درج شود. سمومی که روی محصولات #روزچین استفاده می شوند باید دوره کارنس کوتاهی داشته باشند. همچنین در مواردی که محصول در اواخر دوره و نزدیک به برداشت است، باید به این فاکتور توجه کرد تا در زمان برداشت، دوره کارنس آن پایان یافته باشد.
فاکتور دیگر، #مقدار_باقیمانده_مجاز (MRL) است که نشان‌دهنده حداکثر مقدار باقی مانده آفت‌کش‌هایی است که انتظار می‌رود هنگام استفاده از آفتکش بر اساس دستورالعمل‌های برچسب روی یک محصول غذایی باقی بماند و این مقدار برای مصرف کننده خطری ایجاد نمی کند. رعایت PHI بسیار مهم است تا از MRL# برای یک محصول معین تجاوز نشود. باقی مانده سمومی که بیش از MRL در مواد غذایی یافت می شود، نقض قانون غذا و دارو است و همچنین می تواند سلامت مصرف کننده را به خطر بیندازد و از صادرات محصول به کشورهای دیگر نیز جلوگیری کند.
کارشناسان توصیه می کنند که میوه ها را تا حد ممکن با پوست استفاده کنید، چون مواد مغذی قابل توجهی که برای سلامت انسان و جلوگیری از ابتلای افراد به سرطان روده لازم است در پوست میوه ها ذخیره می باشد، اما به دلیل اینکه بخش زیادی از سموم در پوست میوه ها تجمع پیدا می کند، بهتر است که پوست آنها گرفته شود. البته در مورد سموم سیستمیک، گرفتن پوست میوه ها نیز کارساز نیست، چون سم به داخل بافت میوه نفوذ می کند